عبادت برای خدا یا تجارت با خدا

عبادت یا تجارت
حضرت امیر علی(ع) در کتاب ارزشمند نهج البلاغه عبادت کنندگان را به سه دسته تقسیم میکنند
متن عربی به اینگونه است؛ان قوما عبدوا الله رغبه فتلک عباده التجار و ان قوما عبدوا الله رهبه فتلک عباده العبید و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عباده الاحرار
گروه اول کسانی اند که خدا را برای رسیدن به بهشت و اسودگی احترام و تکریم میکنند.این گروه تجارت گونه عمل میکنند.اینان مانند تاجران و بازگانان به دنبال سود و منفعت هستند.
گروه دوم کسانی اند که ترسو اند.از روی ترس آتش جهنم و عذاب به عبادت و انجام اعمال صالح میپردازند.
آن ها همچون بردگانی عمل میکنند که از روی ترس از ارباب و جهت تنبیه نشدن اطاعت میکنند.
گروه سوم کسانی اند که خدا را شایسته و مستحق عبادت میبینند.این ها آزادمردان و آزادگان هستند.
باید دقت داشت امیر علی(ع) در اینجا عبادتی که از روی تزویر و ریا باشد را جزو عبادت نمیدانند و لذا اینگونه عبادت جزو دسته بندی نیست.عباداتی که مورد پذیرش واقع میشوند را بیان میفرمایند که درجات مختلفی دارند.
نکته ی دیگر این است که عبادت فقط به زبان و نیت نیست.بله نیت مهم است .اما نیت باید به عمل انجامد تا قابل دیدن و لمس کردن باشد.<<انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا>>ما راه را نشان دادیم حالا هر کی دوست داره شکر کنه و هر کس دوس داره قبول نکنه.این اتمام حجت پیام خداست.قطعا مصداق شکر گزاری در مقابل نشان دادن راه توسط خداوند فراتر از شکر زبانی است.وقتی از انسانی پیام خیرخواهی دریافت میکنیم همین که به او بگوییم ممنون و از او تشکر کنیم کافی نیست چه برسد به راه نشان دادن خدا.
بلکه باید از آن راه استفاده کرد تا شکر گزاری کامل شود